Zieke kip? Doodgaan doen we toch!

Datum: 10-10-2012
Auteur: wilma van der maten


Het blijft wennen aan het gemak waarmee Indonesiërs met leven en dood om gaan. Ik kan me nog als de dag van gisteren de uitbraak van de Flu Burung, de vogelgriep herinneren. In Indonesië vielen de meeste dodelijke slachtoffers, omdat bijna iedereen wel een kip of vogel als huisdier heeft. Indonesiërs gaan zelfs letterlijk met de kip op stok, bang dat buren de beesten ’s nachts uit zijn hok stelen.

Mijn dochter toen nog erg klein behoorde tot de doelgroep van patiënten die gevaar liep. Met haar eeuwige luchtweginfecties zou bij haar de vogelgriep een dodelijke uitwerking kunnen hebben. Vaccins waren er niet.

Ik werkte toen nog voor het Radio 1-Journaal en werd geacht een onderwerp over de ziekte te maken en wel op de grootste kippenmarkt van Jakarta. Na afloop waste ik me helemaal van top tot teen zo angstig was ik haar ziek te maken. Terwijl ik haar altijd als een ‘inheems’ kind heb behandeld, geen babytas, gewoon koud water met melkpoeder en eten wat de warung schaft. Die vieze vogels bezorgden me kippenvel.

Mijn Indonesische vrienden lachten me uit. Als je tijd gekomen is, kun je er toch niets aan doen. Ik had het niet over mijn einde op aarde, maar die van mijn dochter. Ik dubde zelfs haar naar Nederland te brengen.

De vogelgriep verdween voor een paar jaar naar de achtergrond. Nu duiken plotseling de eerste gevallen weer op. Zit ik vorige week bij mijn vriendin Ugi thee te drinken, wat blijkt: haar buren hebben hun huiskamer in een groot kippenhok veranderd. Meer dan drie honderd stinkende kippen zitten er in smerige hokken. De schoonmaakster, de pembantu, wordt geacht er voor te zorgen.
Ik reageer stomverbaasd. Volgens de wet mag niemand kippen in huis houden. Pas op een afstand van ruim vijfentwintig meter van de woning. Mijn vriendin zegt niet gelukkig met de kippen te zijn. Maar ze durft er niets van te zeggen want de buren, die niet zo goed bij kas zitten, gebruiken de kwarteleitjes als extra inkomen.

We gaan de kampung in. Overal lopen kippen in en voor het huis. Overal hangen ook bordjes waarop de bewoners worden gewaarschuwd voor de gevaren van de vogelziekte. Volgens mijn vriendin staat er zelfs gevangenisstraf op het houden van kippen in huis. Maar niemand stoort zich aan deze regel. ,,Vogels fluiten zo gezellig in de ochtend. Een vogel is volgens de Javaanse cultuur ook een teken van welvaart”, legt een buurman me uit.
Ik vraag me vriendin of ze niet bang is voor de vogelgriep, die nu toch weer op bepaalde plekken is uitgebroken.

“Wij in Indonesië hebben toch een ander concept van leven en dood. Wat heeft het voor zin me tegen de vogels te verzetten. Als mijn tijd gekomen is, zieke kip of niet, kan ik daar toch niets aan veranderen." Ze kijkt omhoog naar de lucht en zegt: "Alleen Allah weet dat. Mijn leven is in zijn handen”.

OneWorld


Zie ook: Waarom is vogelgriep nog steeds verspreid over heel Indonesië.

.